Schuren

 

De opdracht was overzichtelijk: schrijf een column in maximaal 350 woorden, maar sprak de docent: ’Hij moet wel schuren!’

 

Een 18-jarige Marokkaans-Nederlandse jongen stuurt een beledigend appje naar de vriendin van een Urker plaatsgenoot in een appgroep van 130 jongeren. Het gevolg: tientallen jongeren melden zich bij het huis van de afzender. Enkelen dringen het huis binnen. Er ontstaat een handgemeen. De jongen en zijn moeder raken lichtgewond.

 

Elfie Tromp heeft haar onderwerp voor een column op Radio 1. Invalshoek? Eens kijken: Urk, eiland, inteelt, coke, PVV. Ze klapt haar MacBook open, het begin is niet moeilijk: ‘Welkom in Urk, waar de kleingeestigheid hand-in-hand gaat met de inteelt (…). Het dorp heeft zelfs zijn eigen afwijking, de ziekte van Buchem. Inteelt, je wordt er nooit slimmer van, wel racistischer.’

 

Nu nog afronden. Iets met eiland en zeespiegelstijging? ‘Sommige stukken zijn zo door en door rot dat ze maar het beste teruggegeven kunnen worden aan de zee. Wat mij betreft moeten ze de dijken maar vast doorsteken bij Urk’.

 

Lekkere column. Hij schuurt.

 

Ik begin te twijfelen wanneer ik de volgende dag Trouw-columnist Ephimenco lees over ‘de extreem-linkse columnist met haar onwelriekende verhaal’. De schrijfster lijkt volgens hem op ‘een van die hysterische tricoteuses die ooit vooraan bij de guillotine zaten te brullen’.

 

Mijn twijfel groeit bij het lezen over de schutter van Christchurch. Hij strijdt naar eigen zeggen tegen de islamisering van de westerse samenleving en verwijst in zijn manifest naar Renaud Camus’ boek over de ‘omvolking: het vervangen van de blanke en christelijke bevolking door het halen van moslimimmigranten’. Dit komt overeen met ideeën van Wilders en Baudet dat de islam niet bij Nederland hoort en dat veel moslims de shariawetten boven de westerse wetten stellen.

 

Het lied ‘Geen woorden maar daden’ onderschat de kracht van woorden. Wanneer politici woorden als ‘onze jongeren zijn vreemden in de eigen steden’ en ‘wij willen Nederland terugveroveren’ gebruiken, is dit kant-en-klare munitie voor extremisten die geweld niet schuwen. Taal is niet neutraal.

 

Misschien moeten we wel af van schurende columns. Misschien doen we er goed aan terug te keren naar bedachtzame woorden. Zonder ironie. Zonder hyperbolen. Zonder krenkingen.