Oproep tot verlating

“Het is aan ieder bekend dat een vorst, als dienaar van God, geacht wordt zijn onderdanen te beschermen tegen alle onrecht, overlast en geweld, zoals een herder zijn schapen beschermt. De onderdanen zijn niet door God geschapen om de vorst in alles wat hij beveelt onderdanig te zijn en hem als slaven te dienen.

De vorst regeert bij de gratie van zijn onderdanen en moet met recht en reden over hen regeren, hen beschermen en liefhebben zoals een vader zijn kinderen liefheeft en zoals een herder met hart en ziel zijn schapen beschermt.

Als een vorst zijn plichten niet nakomt, maar, in plaats van zijn onderdanen te beschermen, hen probeert te onderdrukken als slaven, dan is hij geen vorst, maar een tiran. In dat geval mogen zijn onderdanen, na beraadslaging in de Staten-Generaal, hem afzweren en een andere leider kiezen.”

[Uit: Het Plakkaat van Verlating]

Minister van Asiel en Migratie Marjolein Faber

Als de meeste mensen deugen dan is het aannemelijk dat dat ook geldt voor bestuurders. Of dat ook klopt moet natuurlijk blijken uit de daden van de boven ons gestelden.

In de krant (NRC van 26 maart) heeft Folkert Jensma opgeschreven waarom Marjolein Faber als bestuurder niet deugt. Samengevat: haar asielvoorstellen (de asielnoodmaatregelenwet en het wetsvoorstel tweefasenstelsel) zijn feitelijk onuitvoerbaar, op onderdelen in strijd met grondrechten, schrijnend onrechtvaardig en zal de opvangcrisis vergroten.

De Nationale Ombudsman en de Kinderombudsman waarschuwen voor structureel onbehoorlijk overheidsoptreden, voor een buitengewone toename van klachten en het organiseren van een zelf gecreëerde overheidscrisis.

De Raad van State adviseert de wet zo niet in te dienen maar eerst de vele fundamentele vragen te beantwoorden, de keuzes te motiveren en aannemelijk te maken dat dit gaat werken. De Raad constateert dat de minister sluipwegen kiest, consultaties overslaat en opzettelijk een onzorgvuldige route kiest. Zonder enige reden.

Fabers commentaar: ik verander lekker niks.

Zij wordt bespot: ‘Rare Fabertje’ [Even tot hier], ‘Ridder in de Orde van de Nederlandse Lul’ [Arjan Lubach], haar uiterlijk wordt op de hak genomen of wordt neergezet als de grootste politieke prutser ooit. Maar deugen die stempels wel? En zorgen zij niet voor een tegengesteld effect?

Elke populist schept zijn waarheid met als basis dat het volk misleid wordt door de corrupte en zelfzuchtige elite. Hoe vaker Faber bespot wordt, hoe sterker het beeld dat zij haar eenzame strijd tegen die vermaledijde elite unverfroren volhoudt ondanks de tegenwerking van allerlei tegenstanders. Zodoende werkt elke beschimping als populistische kunstmest.

Wat te doen? Een minister heeft de taak de belangen van alle burgers, inclusief asielzoekers, zo goed mogelijk te dienen. De plannen van deze minister staan hier haaks op, zij komt niet met werkzame oplossingen, zij is willens en wetens van plan chaos te creëren en mensen en organisaties te beschadigen. Verelendung als ‘moreel’ kompas.   

Historiek: "'Placcaet van Verlatinghe' (1581)’ is hét pronkstuk van Nederland"